ΟΧΙ ΣΤΟ ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΑΚΟ ΑΣΥΛΟ

Πολύς λόγος γίνεται για τον θεσμό του πανεπιστημιακού ασύλου, ιδιαίτερα οσάκις διάφορα επεισόδια αμαυρώνουν την εικόνα των ανωτάτων εκπαιδευτικών ιδρυμάτων και οδηγούν την κοινή γνώμη σε προβληματισμό σχετικά με την αναγκαιότητα του θεσμού. Άτολμες πολιτικές ηγεσίες που επί δεκαετίες κυβερνούν την χώρα διστάζουν όχι να καταργήσουν, αλλά και να περιορίσουν απλώς το άσυλο φοβούμενες ενδεχόμενο πολιτικό κόστος, με αποτέλεσμα η άθλια κατάσταση την οποία συνεπάγεται αυτός ο σάπιος θεσμός να διαιωνίζεται. Και εξηγούμαι γιατί τάσσομαι κατά τόσο απόλυτο τρόπο εναντίον του ασύλου:


1. Ως επιχείρημα υπέρ του ασύλου συνήθως προβάλλεται η αναγκαιότητα να προστατευθεί η επιστημονική έρευνα και η ελεύθερη διακίνηση των ιδεών. Το επιχείρημα αποτελεί όνειδος για μια κοινωνία που θέλει να ονομάζεται δημοκρατική. Διότι υπονοεί ότι εκτός του πανεπιστημιακού ασύλου δεν υπάρχει τέτοια ελευθερία και συμβιβάζεται αρκούμενο με την εντός του πανεπιστημιακού μόνο campus κατοχύρωσή της.


2. Η ελευθερία των ιδεών ουδέποτε θυμάμαι να καταλύθηκε ει μη μόνον από διάφορες ομάδες αναρχικών και λοιπών αντικοινωνικών στοιχείων που εισβάλλουν στις σχολές, καταλαμβάνουν τα κτήρια, καταστρέφουν πανάκριβα επιστημονικά όργανα, εμποδίζουν την διεξαγωγή της εκπαιδευτικής διαδικασίας και όλα αυτά εν ονόματι του ασύλου που υποτίθεται ότι θεσπίστηκε ακριβώς για να προστατεύσει το πανεπιστήμιο από τέτοιους κινδύνους! Πρόκειται για καταφανή διαστρέβλωση ενός παρωχημένου θεσμού που δεν εξυπηρετεί πλέον παρά μόνο την κατάχρησή του. Εν προκειμένω η είσοδος και όχι η αποχή της αστυνομίας θα αποκαθιστούσε την ελέυθερη και απρόσκοπτη επιστημονική έρευνα και διδασκαλία.


3. Διερωτάται κανείς αν πιστεύει κάποιος στα σοβαρά ότι υπάρχει ανάγκη να λειτουργεί το άσυλο 24 ώρες το 24ωρο. Λαμβάνει και στις τρεις τα ξημερώματα χώρα η διακίνηση των ιδεών; Μάλλον η μόνη διακίνηση που λαμβάνει χώρα τότε είναι αυτή των ναρκωτικών. Είναι προφανές ότι αυτός ο θεσμός-όνειδος για την δημοκρατία πρέπει να καταργηθεί το συντομότερο.

Το άσυλο είναι ποιοτικό και όχι χωρικό. Συνδέεται με ιδιότητες, όχι με χώρο. Άσυλο δεν σημαίνει ότι ο πανεπιστημιακός χώρος είναι ένα άβατο για τα όργανα της τάξεως, αλλλά ότι ο καθηγητής, ο επιστήμων, δεν διώκεται για οτιδήποτε υποστηρίζει όταν μιλάει από καθέδρας στα πλαίσια της διδασκαλίας του. Τα υπόλοιπα αποτελούν εκφυλισμό ενός θεσμού που πλέον δεν υπηρετεί καμία προφανή ανάγκη.